Practical jokes

Nie potrafię odnaleźć polskiego odpowiednika practical joke. Jedyne co przychodzi mi na myśl to dowcip lub psikus. A te, jako osoba zazwyczaj wesoła, upodobałem sobie w pracy. Nie przepadam za sztywną atmosferą w biurze, więc staram się ją raz na jakiś czas rozluźnić, robiąc właśnie psikusy. Maja rozbawić, być niewinne, wprawić w delikatne zakłopotanie. Nie służą natomiast obrażeniu kogoś. Nie są również wyrazem złośliwości.

Najlepszym momentem do przygotowania psikusa są urlopy. Daje to odpowiednia ilość czasu na przygotowanie dowcipu.

Podczas letniego urlopu DT, postanowiłem że przygotuję dla niego coś specjalnego. Pierwszego dnia jego nieobecności zakupiłem w OBI rzeżuchę. Następnego przygotowawszy odpowiednio klawiaturę (pod klawisze napchałem ręczników papierowych w celu utrzymania odpowiedniej wilgoci) zasiałem całe opakowanie Cardamine pratensis, czyli rzeżuchę łąkową. W dwa tygodnie wyrosła na kilka centymetrów. Do biurka DT przychodziły tłumy współpracowników – zobaczyć na własne oczy rzeżuchę rosnącą w klawiaturze.

Tydzień przedświąteczny ŁS zdecydował się odpocząć od pracy. Jakież było jego zdziwienie, gdy w pierwszy dzień w pracy nie zastał na swoim biurku nawet długopisu. Komputer, korytka, katalogi, a nawet podkładki zostały skrzętni ukryte. Kilka godzin minęło nim zasiadł przy swoim biurku.

Na kolejny żart przyszedł czas kilka dni później kiedy to na wyjazd zdecydował się DT. Tym razem, z pomocą współpracownika, zawinąłem wszystkie rzeczy na jego biurku w gazety. Monitor, klawiaturę, myszkę, korytka, kalkulator, nawet orzechy włoskie i długopisy. Widok takiego biurka – rewelacyjny.

Teraz pozostaje czekać na zemstę...